ഉത്തരത്തിലെ പാവക്കുട്ടി...

നീലാകാശത്തിന്റെ കഷ്ണങ്ങൾ പെറുക്കിക്കൂട്ടി ഞാൻ വീട്ടിലേക്ക് നടന്നു; അമ്മു എന്നെ നോക്കിയിരിപ്പുണ്ടവിടെ. കാലുകൾ വലിച്ചുവെച്ചിട്ടും എത്തുന്നില്ല. ഇനി ഒരു ചെറിയ കുന്നുണ്ട്, കുന്നിൻ ചെരുവിലെ മഞ്ചാടിമരത്തിന്റെ ചുവട്ടിൽ രണ്ട് അണ്ണാൻ കുഞ്ഞുങ്ങൾ കളിക്കുന്നുണ്ടാവും. എന്നെക്കാണുമ്പോൾ അവർ ഓടിയൊളിക്കും. അവിടെ നിന്ന് നോക്കിയാൽ വീടുകാണാം, ഇറയത്ത് ഒരു വിളക്ക് തൂക്കിയിട്ടിരിക്കും. അമ്മ പടിയിലിരിപ്പുണ്ടാവും, കയറിച്ചെല്ലുമ്പോഴേ വഴക്കുകേൾക്കാം, കൂട്ടുകളിക്കുന്നതും താമസിച്ചുവരുന്നത്തും അമ്മയ്ക്ക് ഇഷ്ടമുള്ള കാര്യങ്ങളല്ല. അച്ഛ്ൻ വരുമ്പോൾ നന്നായി ഇരുട്ടിയിട്ടുണ്ടാവും, അപ്പോൾ ഇരുന്ന് പഠിക്കണം. വെറുതെ ഇരിക്കുന്നത് കണ്ടാൽ ചൂരൽക്കഷായം ഉറപ്പാണ്. അമ്മുവിനു നേരത്തേ ഉറങ്ങാം, അവൾ കൊച്ചുകുട്ടിയല്ലേ. ഞങ്ങൾ ഒരു മുറിയിലാണ് കിടക്കുന്നത്. ചിലപ്പോൾ മച്ചിന്റെ മുകളിൽ നിന്നും ഒരു കയറിൽ ഒരു കൊച്ചുപാവക്കുട്ടി തൂങ്ങിയാടുന്നുണ്ടാവും, രാത്രിയിൽ മാ‍ത്രം. അവൾ എന്നെ നോക്കിച്ചിരിക്കും ഞാനവളേയും. കണ്ണുതുറക്കുമ്പോൾ പാവയെക്കാണില്ല, കിണറിന്റെ ആഴവും ചെറിയ ഓളവും മാത്രം കാണാം. അമ്മ പിന്നേയും ചീത്തപറയും. ഈയിടയായി ഉറങ്ങുമ്പോൾ അമ്മ മുറി പുറത്തു നിന്ന് പൂട്ടും, അപ്പോൾ പാവ എന്റെ മുഖത്തുമാന്തും. അമ്മു ഉറങ്ങുകയല്ലേ, അവളെ പാവ ഉപദ്രവിക്കില്ല. ഞാൻ ഉറക്കെ കരയും…

അമ്മ ഈയിടെയായി എന്റെ കൂടെയാണു കിടക്കാറ്; കൈകൾ രണ്ടും മുറുക്കെപ്പിടിക്കും. ഇന്നലെ അച്ഛനാണു കൂടെക്കിടന്നത്, അമ്മയ്ക്ക് പേടിയാണത്രെ; എനിക്കും ആ പാവയെ പേടിയാണ്. മുറി പുറത്തുനിന്നും പൂട്ടുന്ന ദിവസങ്ങളിലെല്ലാം അതെന്റെ മുഖത്തെല്ലാം മാന്തിപ്പറിച്ച് വേദനിപ്പിക്കും.

ഇന്നലെ അമ്മ പറയുന്നത് കേട്ടു, പാവയോടാകും, ഇവനിങ്ങനെ പുറത്തിറങ്ങി നടന്നാലെങ്ങനെയാ, ഞങ്ങൾക്കൊന്നല്ലേയുള്ളൂ, വല്ല വണ്ടിയും തട്ടിയാൽ ഞാനെന്തു ചെയ്യാനാ എന്നൊക്കെ…

പാവയോടല്ലാതെ വേറെ ആരോടാ ഇങ്ങനെ നട്ടാൽ കുരുക്കാത്ത നുണ പറയാൻ പറ്റുക.

ഞങ്ങൾ ഫ്ലാറ്റിലാണത്രെ താമസം, ഈ കുന്നിൻ ചെരുവിലെവിടെയാണ് ഫ്ലാറ്റെന്ന് എനിക്ക് മനസ്സിലാവണില്ല. 21 വർഷമായിട്ട് അമ്മകരയുകയാണെന്നും പറയുന്നത് കേട്ടു. അമ്മയ്ക്ക് തലയ്ക്ക് നൊസ്സായീന്നാ തോന്നുന്നെ.

അമ്മൂ നീ എന്നാ വലുതാവുക, നമുക്ക് അണ്ണാനെക്കാണാൻ പോവ്വാം, നിന്നെക്കാണുമ്പോൾ അവർ പല്ലിളിച്ചുകാണിച്ചിട്ട് ഓടിയൊളിക്കും…